The Pogues

The Pogues
Асноўная інфармацыя
Жанры	фолк-панк, кельтык-панк
Гады	1998—2014
Краіны	Вялікабрытанія,  Ірландыя
Адкуль	Лондан
Мова песень	англійская
Лэйблы	Warner Music Group і Stiff Records[d]
Склад	Shane MacGowan[d]
pogues.com (англ.) pogues.com
Медыяфайлы на Вікісховішчы

The Pogues — англа-ірландская кельтык-панк-група, створаная Шэйнам Макгоўанам^[en] у Лондане ў 1982 годзе^[1] як Pogue Mahone — англізаваны Джойсам ірландскі выраз póg mo thóin, што значыць «пацалуй мяне ў сраку». Уключыўшы ў панк такія інструменты як вістл, банджа, цыстра, мандаліна, акардэон, The Pogues напачатку былі кепска ўспрыняты ў колах ірландскай традыцыйнай музыкі, але пасля ім прыпісалі яе адраджэнне^[2]. Пазней група ўвабрала ў сябе ўплывы другіх музыкальных традыцый, уключаючы джаз, фламенка і блізкаўсходнюю музыку. Група пачала выступаць у лонданскіх пабах і стала вядома сваймі энергічнымі бурнымі выступленнямі^[2]. Значную ўвагу прыцягнула, адкрываючы канцэрты The Clash у іх туры 1984 года. Тады ж група, каб абысці цэнзуру BBC пасля скаргаў носьбітаў шатландскай гэльскай мовы, скарацілі назву да The Pogues.

У кастрычніку 1984 г. яны выпусцілі першы студыйны альбом «Red Roses for Me», названага ў гонар п’есы ірландскага драматурга Шона О’Кейсі^[3], у які ўвайшлі як традыцыйныя ірландскія песні, так і арыгінальныя кампазіцыі Макгоўана. Другі студыйны альбом The Pogues «Rum Sodomy & the Lash», спрадзюсаваны Элвісам Кастэла і названы так па прыпісанай Чэрчылю цытаце, выйшаў у жніўні 1985 г. У 1986 г. выйшаў EP «Poguetry in Motion», таксама спрадзюсаваны Кастэла. У 1987 годзе аранжыроўка народнай песні «The Irish Rover», зробленая супольна з The Dubliners заняла першае месца ў Ірландыі і восьмае ў Вялікабрытаніі. Тым жа годам The Pogues выпусцілі калядны сінгл «Fairytale of New York», які дасягнуў першага месца ў Ірландыі і другога ў Вялікабрытаніі. Песня застаецца нязменным калядным фаварытам у Ірландыі і Вялікабрытаніі і сертыфікавана ў Аб’яднаным Каралеўстве як пяцікратна платынавая, прадаўшыся агулам тры мільёны разоў^[4]. Яна ўвайшла ў трэці студыйны альбом, які спадабаўся крытыкам і меў камерцыйны поспех.

Група запісала яшчэ два альбомы з Макгоўанам, але ў 1991 годзе праз праблемы з алкаголем ён пакінуў яе склад. The Pogues працягнулі дзейнасць спачатку з Джо Страмэрам, а пасля са Спайдэрам Стэйсі на вакале і распаліся пасля камерцыйнага і ў крытыцы правалу іх сёмага і апошняга студыйнага альбома «Pogue Mahone» (1996)^[5]. У 2001 годзе яны аб’ядналіся для супольнага тура. Пасля група працягвала выступаць па ўсёй Вялікабрытаніі і Ірландыі, гастралявала па Усходнім узбярэжжы ЗША і кантынентальнай Еўропе. У гонар трыццацігоддзя былі выпушчаны канцэртны альбом і канцэртнае відэа «The Pogues in Paris: 30th Anniversary» і бокс-сет «Pogues 30» з адноўленымі версіямі ўсіх студыйных альбомаў і невыдадзеным раней канцэртным. Летам 1914 года The Pogues адыгралі апошнія канцэрты і спынілі існаванне.

1. ↑ "Music & Nightlife | Music Preview | The Pogues" Metroactive.com.
2. ↑ ^{а б} Matt Phillips; «Shane MacGowan, Songwriter Who Fused Punk and Irish Rebellion, Is Dead at 65» The New York Times.
3. ↑ A life too interesting: Shane MacGowan BBC News, 30 November 2023.
4. ↑ Shane MacGowan obituary: A wild life, raw talent, and a forever connection with Christmas - whether he liked it or not Sky News, 30 лістапада 2023.
5. ↑ «The Pogues» Rolling Stone.